House of Einstein start voor vrouwen! Laat je gegevens achter en we houden je op de hoogte.

Leger des Heils shoot Laurens

Ergens een net overhemdje scoren, of nog even naar de kapper gaan op de dag van tevoren. Het lijkt allemaal zo vanzelfsprekend als je een uitnodiging hebt voor een job die je graag wilt binnenhalen. Maar dit is niet voor iedereen de status quo. Bijvoorbeeld als je na een tijd dakloos te zijn geweest, weer terug de arbeidsmarkt op wilt. Om een deel van deze groep nét dat extra zetje te geven organiseerde House of Einstein samen met het Leger des Heils op 7 november 2019 een speciale ‘metamorfose-actie’.

“Met mijn nette jas en mijn nette schoenen ben ik helemaal het heertje.”

Er heerst een vrolijke wanorde in de winkel van het Leger des Heils in de Hilversumstraat in Amsterdam. Normaal gesproken kun je hier terecht voor tweedehandskleding, vandaag is de plek het decor van een bijzonder project. Voor het pashok in de hoek staat een rijk behangen kledingrek met allerlei nieuwe kledingstukken. Twee fotografen maken testflitsen met de grote camera in het midden van de ruimte. Daarnaast staat er nog een twintigtal mensen, waaronder een delegatie van House of Einstein, groepsleider Roxanne, initiatiefnemer en gulle gever Marcel en twee barbiers. Maar de hoofdrolspelers van vandaag zijn toch echt Laurens, Rob en Clarence; drie cliënten van het Leger des Heils. Nu dragen ze nog een shirt met spijkerbroek of een rood trainingsjasje. Zouden ze zichzelf straks – als de professionele styling- en knipsessie achter de rug is – nog herkennen?

House of Einstein en het Leger des Heils zijn geen onbekenden voor elkaar. Eerder dit jaar werd er al een duurzaamheidsactie opgezet: bij het retourneren naar House of Einstein kun je kleding die je niet meer draagt of past en nog thuis hebt liggen, óók meesturen. Deze gedoneerde kleding komt vervolgens terecht bij de goodwill-organisatie.

fleur ldh

Goeie outfit = een voorsprong

En nu is er dus een nieuwe actie, waarbij Leger des Heils cliënten een geheel nieuwe outfit en ander kapsel krijgen aangemeten. Op het moment dat we aankomen, is dit al aan de gang. Terwijl Laurens in een okergele sweater wordt gehesen door Outfitter Fleur van House of Einstein, gaat de tondeuse door het haar van Clarence. De grote passpiegel is met opzet met de achterkant voor de muur gezet: de cliënten mogen zichzelf pas aan het eind zien. Shinta van House of Einstein kijkt uit naar hun reacties: “Ik weet zeker dat ze superblij zijn. Ik denk dat ze er straks compleet anders uitzien en dat ze zelfverzekerder worden door hun nieuwe look.” En dat is nou net de bedoeling. Want dat zelfvertrouwen helpt bij het zoeken naar een nieuwe job of met het oppakken van andere belangrijke plannen, denkt ze.

Het hervinden van het zelfvertrouwen was ook het uitgangspunt van klant Marcel. Hij doneerde een mooi bedrag aan dit project. Zelf is hij gestoken in een outfit die onmiskenbaar van de hand van House of Einstein is. Opvallend – een goed gesneden jasje, mooie jeans, kekke sokken, nette veterschoenen; alles in frisse blauwtinten. Hij vertelt: “Er verzorgd bijlopen vind ik belangrijk. Regelmatig krijg ik complimenten over mijn outfit: mensen spreken me aan, zeggen iets over mijn jasje of schoenen die nét even anders dan anders zijn.” Maar kleding kan méér betekenen dan leuke complimenten, denkt hij. “Het is een feit dat wanneer je ergens binnenstapt, je met goed zittende en verzorgde kleding een voorsprong hebt. Je maakt er je eerste indruk mee, en die het allerbelangrijkst. Bij het solliciteren is dat ook zo.”

marcel

Een tandje harder lopen

Toen Marcel hoorde over de kledingbox-actie, kreeg hij inspiratie voor een ander project. “Zelf heb ik het goed. Ik wilde wat anders doen met mijn geld dan er alleen mijn eigen lasten mee betalen en dacht: hoe gaaf zou het zijn om cliënten van het Leger des Heils te kleden in een mooie outfit om ze te ondersteunen bij een terugkeer op de arbeidsmarkt?”

En zo geschiedde. Na een belletje met het hoofdkwartier van House of Einstein ging het balletje rollen. Shinta benaderde leveranciers. Hadden zij misschien nog ‘defects’ liggen – kleding die door een verkeerd stiksel of naadje niet meer de markt op kan, maar verder nog perfect was? Meerdere merken zoals Bjorn Borg, Profuomo, Amsterdenim en Koll3kt deden graag mee. Een slimme slag, ook in kader van de duurzaamheid; de kleding zou immers anders waarschijnlijk worden weggegooid. Wat hoopt Marcel dat zijn donatie de cliënten zal opleveren? “Ik hoop dat ze een boost krijgen. Dat ze zich bewust worden van de kansen die ze krijgen. Dat ze zich gaan realiseren dat ze er echt niet alleen voor staan, maar dat er ook mensen en bedrijven zijn die hen willen helpen. Dat vraagt ook om wat verantwoordelijkheid van hun kant. Dat ze nét even een tandje harder gaan lopen, en op het moment dat ze het niet meer zien zitten, toch weten door te pakken.”

De eigen stijl verloren

Ook nauw betrokken bij het project is Roxanne. Deze goedgeklede dame – witte blouse, baggy leren broek en een fannypack van Nike– is groepsleider van het instroomhuis. Daar begeleidt ze mensen als Rob, Laurens en Clarence die een tijd dakloos zijn geweest om weer op hun eigen benen te staan. Zij vertelt: “We wilden graag iets doen voor onze cliënten. Iets waarmee tegelijkertijd ook de buitenwereld aan het denken wordt gezet. Vaak hebben mensen zoiets van: oh, dak- en thuislozen, dat zijn van die tweederangsburgers. Maar dat is helemaal niet zo! Deze mensen hebben een achtergrond met goede banen. Er gebeurde iets in hun leven, en toen ging het helemaal fout. Iets dat ook jou, mij en iedereen kan overkomen. Het is dan zo moeilijk om jezelf weer terug te vinden.” Dat geldt ook voor een eigen kledingstijl. “Die is vaak verdwenen. Wat mensen dragen, is wat ze krijgen of gekregen hebben. Lastig, want onze cliënten komen in allerlei situaties waarin een nette verschijning gewenst is. Ze hebben allerlei afspraken: met de rechtbank omtrent budgetbeheer, of met de schuldhulpverlening. Dan kun je niet in een kapotte trainingsbroek aankomen.”

Daarom organiseren Roxanne en haar collega’s vaker ‘metamorfoses’. Roxanne: “Wij kregen binnen het Leger des Heils de kans om iets op te pakken wat we zelf heel leuk vonden. Ik ben gek van mode, en heb een imagostylingscursus gedaan.” De twee barbiers in de winkel blijken niet overgevlogen vanuit een goede kapperszaak, maar blijken gewoon Leger des Heils-medewerkers. Net als Roxanne hebben zij vanuit hun werk een cursus mogen doen, waardoor ze nu professionele knipvaardigheden in de vingers hebben.

De kleding die via de actie met House of Einstein in groten getale binnenkomt, komt ook van pas bij het kleden van de Leger des Heils cliënten. Roxanne: “Er zit echt hele goede kleding bij! 95% is nog perfect. Witte overhemden die nog wit zijn, mooie colberts, pakken…” De positieve aandacht van haar en haar collega’s werpt zijn vruchten af. “Het team doet heel veel met de deelnemers. Ze veranderen. Ze voelen zich weer mens, ze voelen zich weer waardig. Ze hebben weer zin in de toekomst.” En het project van vandaag moet nét dat extra zetje geven. “Ik hoop dat ze straks in de spiegel kijken en denken: o wow, dat ben ik! Dit is mijn nieuwe ik, nu ga ik vooruit. Mijn schulden aflossen, bezig met dagbesteding, aan het werk of vrijwilligerswerk.”

Gezellig om model te staan

Tijd om de hoofdrolspelers voor te stellen. In het dagelijks leven is cliënt Rob portier – zijn eerste baan nadat hij een periode dakloos is geweest. Waarom? Dat doet er nu even niet toe. Tot het moment waarop hij in de problemen kwam, heeft hij altijd een baan gehad. “Ik zat op de veiligheidsafdeling van Schiphol en werkte daar als medewerker bagage; uiteindelijk ook als teamleider. Dat heb ik in totaal 18 jaar gedaan.” Sinds hij in de WIA belandde vanwege een ernstig ongeluk, zal hij dit nooit meer kunnen. Hij mist Schiphol nog wel af en toe, vertelt hij – de reuring, de drukte. Toch is Rob tevreden met hoe zijn leven er nu uitziet. “Mijn werk als portier wil ik ook blijven doen. Ik hou van regelmaat en discipline, en het contact met de mensen die binnenkomen is ook leuk. Ik ben een soort aanspreekpunt.” Hoewel een nette outfit voor zijn werk niet per se een vereiste is, komt het wel goed uit. “Goed herkenbaar zijn is nodig in mijn functie.”

ldh

Rob is vaker onderwerp van knip- en kleedkunsten. “Ik draag elke dag weer andere kleding en ik word om de twee weken geschoren. Het is gezellig om model te staan, maar ik wil er ook graag verzorgd uitzien. Dat zit in me. Mijn broeken strijk ik zelf, dat kon ik al toen ik twaalf was.” Hij heeft zin in de metamorfose van vandaag. “Ik vind het leuk als mensen mij adviseren. Maar als ik iets aantrek en ik voel me er niet in thuis in, of iets zit niet lekker, dan zeg ik het gewoon.” Hij wijst naar zijn eigen T-shirt: “Dit zit lekker, dit past bij mij. Maar ik ga niet ineens met een rood petje lopen of zo.” We krijgen meteen een impressie, want tijdens het aanmeten van de outfit vertelt Rob de styliste met een kritische blik dat hij liever een gilet draagt in plaats van een jasje.

“Het is geen McDonald’s.”

Daarna spreken we met cliënt Laurens. Ook hij heeft een rijk arbeidsverleden: jarenlang werkte hij als kok en patissier, met zelfs de Engelse ambassade als werkgever. “Ik ben dakloos geworden nadat een hele goede vriendin van mij is overleden. Er viel een stukje weg: mijn levenspartner was er niet meer. Mijn leven kreeg een hele andere wending. Ik raakte op, psychisch. Ondertussen zocht ik geen hulp voor mijn problematiek, maar bleef ik hard doorwerken. Dat ging uiteindelijk mis. Ik heb er met m’n pet naar gegooid; kwam niet meer kwam opdagen omdat ik gewoon een wrak was. En van het één op het andere moment kon ik geen huur meer betalen, geen gas en licht. Ik kwam op straat terecht.”

Tijdens zijn zwerftocht door de Amsterdamse binnenstad klopte Laurens wel aan voor hulp. Inmiddels heeft hij dankzij het Leger des Heils na drie jaar weer een eigen woning én werk. “Ik ben nu kok bij het Leger des Heils. Vijf dagen per week moet ik het eten op tafel zetten voor vijftig man. Op die manier draag ik zorg voor de instromers. Ik ben verantwoordelijk voor de lunch en het avondeten. Hiervoor maak ik een weekmenu, en doe ik de inkopen.” Het bevalt hem. “Ik ben gelukkig met wat ik nu doe. Voor mij is dit gesneden koek, ik deed hetzelfde in Londen. Ik houd rekening met het feit dat ik een baan heb: nu moet ik de deur uit en mijn fiets op. Ik neem verantwoordelijkheid.”

leger des heils actie

“Als ik de straat op ga en ik heb mijn nette jas en nette schoenen aan, dan ben ik het heertje. Ik merk dat ik me dan ook anders voel dan wanneer ik een spijkerbroekie draag met gympies eronder.”

Wat hij van de aandacht voor zijn uiterlijk vindt? “In het dagelijks leven kijk ik zelf ook: dit kan ik wel dragen en dit kan niet. Dat deed ik vroeger ook, bijvoorbeeld als ik op sollicitatie ging bij een gerenommeerd bedrijf. Ik kreeg dan weleens de vraag: “Maar als kok hoef je toch niet zo netjes gekleed?” Toen zei ik: “Daar ben ik het niet mee eens, je kunt niet in je spijkerbroek aankomen. Het is geen McDonald’s.” Zelf kocht hij een tijd geleden een lange wollen mantel, waar hij naar eigen zeggen heel zuinig op is. “Als ik de straat op ga en ik heb mijn nette jas en nette schoenen aan, dan ben ik het heertje. Ik merk dat ik me dan ook anders voel dan wanneer ik een spijkerbroekie draag met gympies eronder.”

Bang voor een oordeel

De laatste die we spreken is Clarence, die er met een drieledig jasje en een nette zwarte skinny jeans compleet anders uitziet dan in zijn trainingsjasje van vanmorgen. Het is niet de eerste dag dat hij netjes gekleed gaat. Gisteren had hij namelijk een sollicitatiegesprek bij een fietszaak. “Deze week was ik al bij House of Einstein om de kleding te passen. Ik kreeg ook kleding mee die ik tijdens het solliciteren kon aantrekken: een overhemd en een skinny jeans. Volgens mij maakte ik daar wel een nette indruk mee.” De outfit heeft zeker in zijn voordeel gewerkt, want Clarence werd meteen aangenomen! “Ik ga de opleiding tot e-bikemonteur volgen en tegelijkertijd aan de slag in de fietsenwinkel, zodat ik mensen kan helpen die problemen hebben met hun fiets. Ze zeiden daar: ‘We zijn blij dat je je leven wil aanpakken en je mag bij ons beginnen.’”

legerdesheils

Tot zijn nieuwe job begint, blijft Clarence werken als klusjesman voor Leger des Heils. Iets waarmee hij is begonnen toen hij werd opgevangen na een zwerfperiode op straat. “Een vriend van me logeerde in mijn huis toen ik in Suriname was. Net voordat ik weer terugging naar Nederland, belde ik hem. Aan de telefoon kregen we ruzie: hij zei dat hij niet meer terug wilde naar zijn eigen huis. Maar ik stond erop dat hij wél weer terugging. Toen heeft hij uit woede mijn huis in brand gestoken.” De woning van Clarence was onbewoonbaar en zijn leven zag er in één klap anders uit. “Ik moest op bankjes slapen in het park. Ik werkte wel, als huishoudelijke hulp in het bejaardentehuis. Daar was het lekker warm, kon ik gebruikmaken van het sanitair en kreeg ik te eten en drinken.”

Dankzij zijn inspanningen in de opvang is Clarence inmiddels doorgestroomd naar een eigen studio. Nu hij weer op zichzelf woont en aan het werk is, lijkt het erop dat hij de zaken goed voor elkaar heeft. “Mijn leven loopt nu perfect.” Toch was hij nerveus voor vandaag. “Ik was bang dat iedereen een oordeel over me zou hebben omdat ik dakloos ben geweest. Maar gelukkig is dat niet zo.” Met kleding bezig zijn, dat doet hij trouwens graag. “Ik droeg altijd Nike schoenen met een spijkerbroek, maar daar ben ik nu te oud voor. Ik moet me naar mijn leeftijd gaan kleden. Bijvoorbeeld wat ik nu aanheb, met een skinny jeans.”

Nieuwe directeur van Ajax, of model?

Na het interview is hét moment voor Clarence aangebroken. In zijn nieuwe outfit poseert hij voor de fotografen. Het gehele team kijkt ademloos toe. “Nu stáát er iemand,” zegt Marcel. Iemand anders fluistert: “Hij zou net zo goed de nieuwe directeur van Ajax kunnen zijn.” ‘Hij moet zich gaan inschrijven bij een modellenbureau,’ suggereert weer iemand anders. Dat laatste ziet Clarence zelf in elk geval wel zitten, want die vertelt even later: “Ze mogen me altijd bellen als ze me nodig hebben voor een fotoshoot.”

Clarence kijkt in de spiegel

Clarence valt zelfs helemaal stil als hij zichzelf in de spiegel ziet. Zwijgend staat hij daar een tijdje. Wanneer Roxanne hem vraagt hoe hij zijn outfit vindt, antwoordt hij: “Heel mooi. Echt heel mooi.”

Ook Rob is, nadat hij even morrelt aan zijn jasje, blij. ‘Zie je nou wel dat dit véél leuker staat?’ roept Roxanne. Rob is het er toch wel mee eens.

Inmiddels zijn de drie heren allemaal voorzien van een nieuwe look en zijn ze op de kiek gezet. Dat betekent dat het moment daar éindelijk is: de cliënten mogen hun nieuwe ‘ik’ aanschouwen! Het glas van de spiegel krijgt nog even een likje allesreiniger – alles voor de foto. Onder toeziend oog van alle trotse toeschouwers lopen ze één voor één naar de spiegel. Laurens knikt goedkeurend en steekt even later ook zijn duim op. ‘Toppie!’

Eindstand: het doel van de actie lijkt te zijn geslaagd, want de cliënten zijn hartstikke tevreden. En terecht! Tot volgend jaar?

Start met kleding doneren voor een succesvoller leven voor anderen

Zoals gezegd is het Leger des Heils erg blij met de kleding die via House of Einstein binnenkomt. Blijf daar vooral mee doorgaan! Tot op heden komt er – logischerwijs – alleen maar herenkleding binnen. Maar er is ook behoefte aan mooie dameskleding. Dus heeft jouw vrouw of vriendin toevallig ook nog kleding liggen die ze niet meer draagt? Stuur die gerust mee!

Fotografie: Nick & Bart Dors